درمان های واریس

واریس

در این قسمت راجع به یکی از بیماری های که در هرجامعه افرادی کم و بیش به آن مبتلا هستند صحبت خواهیم کرد.شاید بهتر باشد اطلاعاتی را در خصوص فرایند تشکیل و روش های درمان واریس کسب کنید.

---

واریس چیست؟

واریس سیاهرگ‌های پیچ خورده و گرفته شده، به گشاد شدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود. واریس، شایعترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰٪ جمعیت را مبتلا می‌کند. سیاهرگ‌های واریسی به صورت رگ‌های دراز، گشادشده و پرپیچ‌وخم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده می‌شوند. بیشترین میزان شیوع واریس در زنان بین سن ۴۹-۴۰ سالگی برآورد شده‌است. رگهای واریس بزرگ، کاملا ً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی متر پیدا می کنند.

فرایند تشکیل واریس

سیاهرگها، رگهای خونی هستند که خون را از تمامی اندامهای بدن جمع آوری کرده و به سمت قلب هدایت می کند.همانطور که در قسمت های مختلف بدن برای ادامه حیات خود از اکسیژن خون استفاده می کنند، مواد زائد خود را (از جمله دی اکسید کربن و… ) را به درون سیاهرگها بر می گرداند. خون ورودی به سیاهرگها، به قلب و سپس ریه ها بازگردانده می شود در ریه ها، دی اکسید کربن از خون گرفته و اکسیژن وارد خون می شود و سپس این خون اکسیژن دار، به ارگانها و اندامهای بدن فرستاده می شود.

سیاه رگها باتوجه به نوع فعالیتی که دارند و جایگاهشان ،اندازه های مختلفی دارند. بزرگترین سیاهرگها در مرکز بدن وجود دارند که خون را از رگهای کوچکتر جمع کرده و به قلب می رسانند. در سطح بدن، سیاه رگهای ریزی وجود دارند. این رگهای ریز ،بهم پیوسته و به رگهای جمع آوری کنندۀ بزرگتر ریخته و نهایتا ً خون را به قلب می رسانند. وقتی که جریان گردش خون به درستی انجام نشود، رگها بر اثر جمع شدن خون در آنها برجسته بیشتر می شوند که این امر بیشتر در پاها و رانها دیده می شوند که به آنها واریس گفته می شود.

انواع واریس

انواع واریس یا اختلالات وریدی سطحی به بیماریهای مختلفی اشاره می کند که می توانند باعث بروز بیماریهایی گوناگون در وریدی شوند. اما بطور مشخص میتوان این اختلالات عروق وریدی سطحی را به سه دسته تقسیم نمود:

• عروق واریسی
• عروق سطحی پررنگ ( وریدهای سیاه یا آبی )
• تالنژکتازی ها ( عروق قرمز رنگ باریک)

روش های درمان واریس

1_ درمان تزریقى(اسکلروتراپى):

رایج ترین روش درمانى براى وریدهاى تار عنکبوتى است. در یک معاینه سرپایى، پزشک مقادیر اندکى از یک ماده شیمیایى محرک را به درون وریدها تزریق مى کند که سبب تورم دیواره های ورید و چسبیدن آنها به یکدیگر مى شود و بدین ترتیب ورید براى همیشه بسته مى شود. در هر جلسه چندین تزریق انجام مى شود تا این که همه وریدها درمان شوند. پس از هر جلسه باید از جوراب هاى ساق بلند فشار دهنده براى یک یا دو هفته استفاده کرد تا وریدها بسته شده و دردناکى و کوفتگى به حداقل برسد.

2_ لیزر براى وریدهاى تارعنکبوتى:

وریدهاى تارعنکبوتى با عبور دادن لیزر از سطح پوست نیز، قابل درمان هستند. اشعه لیزر وریدها را منقبض و چروکیده کرده و استفاده از یخ و یک بى حس کننده موضعى به حفاظت از پوست و کاهش درد کمک مى کند. درمان با لیزر معمولاً در دو یا سه جلسه به صورت سرپایى انجام شده و تنها براى وریدهاى بسیار ظریف مناسب است. ممکن است قرمزى یا تورم زودگذری پس از کاربرد این روش ایجاد شود. درمان با لیزر همانند اسکلروتراپى از بروز وریدهاى تارعنکبوتى جدید در نزدیکى محل درمان جلوگیرى نمى کند.

3_ رادیو فرکانس حرارتى داخل وریدى (VNUS) :

این روش به پزشک امکان مى دهد که به جاى لیزر با امواج رادیویى، داخل وریدهاى واریسى را گرم کند. این روش نیز همانند EVLT در مطب پزشک و زیر بى حسى موضعى انجام مى شود، اما به زمان بیشترى در حدود 20 دقیقه نیاز دارد. پس از آن بیمار ممکن است تورم و درد را تجربه کند و شانس عود 10 درصد است.

4_ جراحى :

در سال 1980 تنها درمانِ وریدهاى واریسى که با مشکلات جدى همراه بود، جراحى براى خارج کردن ورید صافن بزرگ بود. این روش در زیر بیهوشى عمومى انجام مى شود.برش هایى در وریدهاى واریسى پشت ساق پا و ران داده می شود و انتهاى آنها را می بندند. بیمار مى بایست براى چند هفته اى از بانداژها یا جوراب هاى ساق بلند فشارنده استفاده کند. با رواج درمان های آسان تر، در بیشتر موارد، دیگر جراحى وریدهاى واریسى، درمان استاندارد به شمار نمى آیند.

5_ فلبکتومى (phlebectomy) :

فلبکتومی روشی جدیدتر با زمان‌ بهبودی‌ کوتاه‌تر است.فلبکتومی سرپایى یک روش درمانی ساده است که در زیر بى حسى موضعى انجام مى شود. برش هاى کوچکى در طول ورید واریسی داده مى شود و ورید، قطعه قطعه از بدن خارج مى شود.

عوارض و خطرات بی توجهی به درمان واریس

بیماری واریس می‌تواند باعث ایجاد برخی عوارض و بیماری‌های دیگر شود زیرا در آن خون به درستی در بدن جریان نمی‌یابد. بیشتر افراد مبتلا به واریس به این عوارض دچار نمی‌شوند اما در صورتی که این مشکلات به وجود آیند، معمولاً چندین سال پس از اولین مرتبه ابتلا به واریس این عوارض به وجود خواهند آمد. در زیر به برخی از این عوارض و بیماری‌ها اشاره شده است:

1_درد

بسیاری از افراد مبتلا به واریس چه آنهایی که به واریس بزرگ و حجیم مبتلا شده‌اند و چه آنهایی که هنوز واریس آنها جزئی بوده و مشکلات شدیدتر در آنها بروز نکرده است از درد به عنوان یک یا یکی از علائم و عوارض واریس شکایت می‌کنند.

2_ گرفتگی عضلات

گرفتگی شبانه عضلات به خصوص در صورتی که این اتفاق مکرر رخ دهد، یکی از علائم ابتلا به واریس است که غالباً مردم آن را مرتبط با رگ‌ها نمی‌دانند. یکی از انواع گرفتگی که معمولاً همراه با واریس اتفاق می‌افتند گرفتگی عضلات پا است.

3_ خستگی و سنگینی پا

برخی از افراد ممکن است در پاهای مبتلا به واریس خود احساس سنگینی و خستگی کنند. این اتفاق پس از مدتی در پاهای مبتلا اتفاق می‌افتد. دوباره با درمان مشکل زمینه‌ای که همان رگ‌های واریسی هستند به سرعت این عارضه نیز از بین می‌رود.

4_ زخم

وقتی که به مرور زمان علائم وخیم‌تر می‌شوند، زخم‌های واریسی در پا ایجاد می‌شوند. زخم واریسی زخمی است که در پوست در اثر واریسی شدن رگ‌ها ایجاد می‌شود. زخم‌های واریسی به دلیل عملکرد نامناسب دریچه‌های درون رگ‌ها که از برگشت جریان خون جلوگیری می‌کنند ایجاد می‌شود.

5_ ورم مچ پا

در بیماری واریس شدید، مچ پاها در پایان روز ورم می‌کنند. فشار معکوس ناشی از ابتلا به واریس باعث این تورم می‌شود. حتی چند سال پس از ابتلا به واریس، تخلیه مایع همراه با شبکه غدد لنفاوی می‌تواند باعث ایجاد اثرات منفی شود. در این صورت، درمان رگ‌های واریسی ممکن است به طور کلی مشکل ورم مچ را حل کند.

منبع

tebyan

Varicose

fa.wikipedia

http://hourshet.com/varis/